Weszli w rytm niepokojącej muzyki. Krążyli wokół mapy stojącej na środku – patrzyli na nią z bliska, coś zaznaczali palcem, po cichu knuli swoje niecne plany aż w końcu… trzask!
Ten dźwięk usłyszeliśmy podczas pantomimy, która była częścią artystyczną apelu z okazji 91. rocznicy odzyskania niepodległości przez Polskę. Krążących wokół mapy młodych aktorów było troje – symbolizowali zaborców i rozerwali mapę Rzeczpospolitej sprzed niewoli.
- Tak rozpoczęła się tragedia naszego narodu. Trzej sąsiedzi: Rosja, Prusy i Austria zawarły między sobą sojusz i dokonały rozbiorów Polski. Było to w 1772, 1793 i 1795 roku. Podejmowano próby ratowania ojczyzny, ale silne wojska państw zaborczych skutecznie te próby udaremniały. Polska przestała istnieć na mapach świata – opowiadała zaraz po pantomimie Mariola Robak z klasy II technikum.
Kiedy uczennice czytały o historii naszego kraju, w tle słyszeliśmy pieśni patriotyczne: „Pierwszą brygadę” i „Rozkwitały pąki białych róż” wykonane mormorando (czyli nucenie melodii bez słów) przy akompaniamencie gitary akustycznej (grała pani Beata Woszczek).
W pewnym momencie zmienił się charakter opowieści – od smutnych historii związanych z niewolą i żałobnej „czarnej sukienki” z wiersza Konstantego Gaszyńskiego przeszliśmy do radości z odzyskania niepodległości i słów: „Mamy wolną Polskę!”.
Uwagę zebranych przykuwała dekoracja wykonana przez pana Daniela Jezierskiego. Na dużym papierze sporządził napisy z nazwą i datą zrywów niepodległościowych: postania kościuszkowskiego (1794), listopadowego (1830) i styczniowego (1864) – wszystkie zostały wykonane innym stylem. Był także biało-czerwony napis „Wolność kocham i rozumiem”, bo taki tytuł miała część artystyczna.
– Ciekawa i bardzo nietypowa dekoracja – mówiła młodzież. - Z czymś mi się to kojarzy – zastanawiała się jedna z uczennic patrząc na czcionkę, którą zostało napisane słowo „wolność”. Flaga Polski przy jednej z literek nawiązywała do logo „Solidarności”.
Na koniec wysłuchaliśmy piosenki Chłopców z placu Broni z tekstem: „Wolność kocham i rozumiem, wolności oddać nie umiem”.
W roli trzech zaborców wystąpili: Ewelina Sipta (Rosja), Bartłomiej Kruk (Prusy) i Marcin Wołos (Austria). Osobą prowadzącą apel była Karolina Kurowska, a o historii Polski opowiadały: Mariola Robak, Ewelina Lis, Karolina Tryk i Ilona Kruk.
Część artystyczną przygotowała pani B. Woszczek i panowie D. Jezierski i K. Kulig.
